Na onze
regenachtige gletsjer-wandeling klaarde het weer gelukkig weer helemaal op en
was de lucht weer stralendblauw, zoals we inmiddels gewend waren.... Volgend de
locals was dit echter heel uitzonderlijk; aan de westkust regent het bijna
altijd en dan niet zomaar een beetje: het gemiddelde ligt op wel 8 meter per
jaar. Een voordeel hiervan was wel dat het ontzettend groen is en dat de
begroeiing uit een anders soort regenwoud dan wij gewend zijn, bestaat, vol
mossen en prachtige varens, van soms wel meters hoog. Er waren overal prachtige
wandelpaden aangelegd door deze bossen, waar je meestal alleen doorheen liep;
we verwachtten elk moment op een paar elfjes of hobbits te stuiten, maar die
hadden zich toch goed verstopt.
 |
| De Tasmaanse Zee bij Knights point |
 |
| Lake Wahea bij Wanake |
 |
| Daar waar Claude Monet zijn hart op had kunnen halen..... |
 |
| Roodbont net als vroege thuis, maar dan toch net iets anders.. |
 |
| Mirror lakes |
Langs bijna
onecht-blauwe meren omringd door bergen met sneeuw op de toppen kwamen we via
Wanaka aan in Te Anau, vanwaar 1 van de mooiste wegen van Nieuw Zeeland (en dat
wil daar echt wat zeggen) door de Milford Sounds loopt, een overweldigend mooi
fjordengebied in het zuiden. Onderweg hadden we dus vele stops om foto’s te
kunnen maken en wat korte wandelingen. Langs een enorme muur van wel een
kilometer hoogte liep een soort mini-gletsjer naar beneden, die vanaf de
parkeerplaats erg dichtbij leek en gemakkelijk te bereiken. De stukjes rots
bleken echter enorme blokken van soms wel meters hoog te zijn, zodat de
wandeling op teenslippers toch wat uitdagender bleek dan gedacht. Ook moesten
we nog flink haasten op de terugweg, want onze boot wachtte uiteraard niet op
ons.. maar ook dit lukt uiteindelijk prima.
 |
| Die waterval leek heel dicht bij |
Een prachtige
zeilboot lag op ons te wachten, waar we ook de (kerst)nacht op doorbrachten. Na
ongeveer twee uur varen ging de boot voor anker en konden we of gaan
zeekayakken of met een klein motorbootje met gids door de baai varen. Na deze
leuke excursie kwam volgens Pim 1 van de beste onderdelen van onze reis: ze
mochten van de boot afspringen of duiken. Het water was wel behoorlijk koud
(zeker als je Singapore gewend bent), maar dat mocht de pret niet drukken! Na
het eten en nog een eindje varen voordat de boot stil werd gelegd voor de
nacht, kwamen we onderweg nog een grote groep Husky-dolfijnen tegen, die het
fantastisch vonden om rond de boot te spelen. Het water was zo helder, dat we
de dolfijnen ook onder water goed konden volgen; zo mooi. Na een vroeg
kerstontbijt voeren we weer terug naar de haven, onderweg nog een keer
uitgezwaaid door de dolfijnen (http://youtu.be/_XtGjQv7AQk) en een groep zeehonden; onvergetelijk!
 |
| Mitre peak at Milford Sound |
Onze laatste
plaats op het Zuidereiland was Queenstown, ook wel de activiteitenhoofdstad van
Nieuw Zeeland genoemd. Dit is namelijk de eerste plaats waar het bungeejumpen
is begonnen, wat gaandeweg is uitgebreid met nog meer extreme dingen. Na een
tijd te hebben gekeken bij het bungeejumpen, waren we (op Pim na, maar die was
gelukkig nog te jong) het erover eens dat dit echt krankzinnig is. Maar ja, de
jongens wilden toch wel heel graag iets ‘snels’ doen, zodat we uiteindelijk met
een jetboot (grote speedboot met jetmotor) langs steile rotswanden door een
riviertje zijn gejakkerd; (http://youtu.be/yEiVN2NHcO0) supergaaf!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten