Villa Hi-ku-mé en omgeving

Het huis dat we gehuurd hadden in Lovina (villahikume.nl) was in het echt nog mooier dan op de foto’s op de website en compleet met een hele staf. June zorgde voor het eten en hield alles schoon, Putu onderhield de tuin en het zwembad en Gade was onze nachtwaker, die tevens met gebeden en wierookoffers de goden en geesten gunstig gezind hield.

villa vanuit de achtertuin

villa vanaf de zee, met 'relaxhuisje' rechts

Het zwembad was erg geschikt om kunstjes in te doen

... maar ook om lekker niks te doen

Bali is helemaal doordrenkt van het geloof; elk huis heeft een eigen tempel(tje), die meestal beter onderhouden is dan het huis. Minimaal eens per dag wordt er een offer van bloemen en wierook bij de tempel gelegd en bijna elke week is er wel een feestdag, waarbij dit wat grootser wordt aangepakt. Op woensdag was zo’n ceremoniedag en was het personeel dus vrij. Langs alle wegen stonden bogen, gemaakt van meterslange bamboestokken (uiteraard vervoerd per brommer), met versieringen eraan. De hele dag door werden er offers gebracht in alle tempels met bloemen, wierook en eten (rijst en koekjes), waarbij de mensen in prachtige traditionele kleding rondliepen.

zwaar beladen met offers

wierook en offers

Op maandag hebben we met Jimmy een toer gemaakt, waarbij hij ons ‘the real Bali’ beloofde: een mooi Boeddhistisch klooster met op de binnenplaats een mini-Burubodur, warmwaterbronnen, rijstvelden, koffieplantages en een waterval, waar we de enigen waren. Daan en Pim waren zo enthousiast over de rijstvelden dat ze wat rijpe rijst hebben meegenomen en daar in hun tuintje een eigen rijstveld mee willen beginnen. Ze verwachten er een grote oogst vanaf te halen en er erg rijk van te worden; we zijn benieuwd!

lekker warm in het 'heilige' bronwater

expeditie naar de waterval



de mini-Borubudur



Pim krijgt les van Jimmy op de gamalan

prachtige rijstvelden

Dinsdag zijn we naar het eiland Menjangan geweest, een klein eilandje dat alleen door herten bewoond wordt, waar een schitterend koraalrif voor ligt. Snorkelend hebben we koraal in alle kleuren van de regenboog gezien, zeesterren, en zelfs een morene (gelukkig op enige afstand). Ook het tochtje op de boot met een heerlijk zeewindje was helemaal niet verkeerd. We merken alleen al wel dat we al behoorlijk gewend zijn aan de Singaporese temperaturen; onder de 25 graden vinden we het nu echt koud…. dat wordt nog wat in Nederland!

Kunst in Ubud

We hadden eerst een nachtje geboekt in een hotel in Ubud, waar ze prachtige kunst verkopen. Ons huis in Singapore is nog erg kaal, omdat we geen schilderijen hebben meegenomen. We hadden dus een goed excuus om in te slaan. De jongens vonden het natuurlijk niet het beste idee om winkel in en uit te lopen, dus na een uitgebreide rondgang en een lekkere lunch, hadden we vier kleine schilderijtjes gekocht en besloten we de laatste dag terug te gaan om een groot schilderij te kopen. Toen hebben we twee grote schilderijen en nog een paar kleintjes gekocht. Onderhandelen waar de jongens bij zijn, viel niet mee; ze vonden het zielig als ik wilde afdingen. Eén schilderij, dat we de eerste dag al hadden gezien, wilden ze volgens mij nu duurder verkopen. Toen ik zei dat de vrouw die ons de vorige keer had geholpen echt maar 1 miljoen roepiah had gezegd, zei notabene Daan: “Nee hoor, volgens mij zei ze 3 miljoen roepiah.” Dit verzwakte mijn onderhandelingspositie natuurlijk behoorlijk, waardoor we toch maar 750.000 roepiah (zo’n 50 euro) uiteindelijk betaalden. De volgende keer ga ik toch maar alleen!

Charmant gekleed voor de Monkeytempel in Ubud

Om 15 uur ’s middags stond Jimmy, de chauffeur van de villa die we gehuurd hadden bij ons hotel en reden we in een goede 2 uur van zuid- naar noord-Bali. Bali is veel voller en drukker dan we vantevoren hadden verwacht. Echt iedereen heeft minimaal 1 brommer of scooter, waarmee ze van links naar rechts schieten. Ook kunnen er veel meer mensen en andere dingen op een brommer, dan je voor mogelijk houdt; we hebben 1 brommer gezien met zeven mensen erop, maar heel normaal was een vader met moeder en 2 kleine kinderen, waarvan er 1 vaak voorop stond of half op schoot zat. Ook blijken brommers uitermate geschikt om complete winkeltjes op te vervoeren of een varken in een soort ijzerdraad gewikkeld; heel bijzonder!

met de hele familie op weg naar de tempel

There is no business like businessclass…

We hadden eigenlijk gepland om met Ben samen een week rond te gaan reizen op Java en daarna nog een week strandvakantie te houden op Bali. De week Java hadden we nog niet definitief geboekt, dus hebben we gecancelled toen bleek dat Ben niet mee kon. Op Bali hadden we al wel een villa gehuurd, dus dat hebben we maar door laten gaan. Ben brak echter enkele dagen voor ons vertrek zijn arm, zodat we meerdere malen op het punt hebben gestaan de eerste vlucht naar Nederland te boeken, die we konden vinden. Gelukkig had Ben ontzettend veel lieve mensen om zich heen, die nu 24 uur per dag bij hem waren. Ook was de pijn inmiddels beter onder controle en genoot hij nog steeds van elke dag die hij meemaakte, zodat we toch hebben besloten naar Bali te gaan.

Wij hadden het prima naar onze zin!

En Pim was helemaal 'cool' met zijn pilotenbril...

Bali ligt maar op 2 uur vliegen van Singapore. De goedkoopste vlucht die we konden vinden was (raar maar waar) van ‘onze’ KLM,  die op Bali vliegen vanuit Amsterdam met een tussenstop in Singapore. Het vliegtuig zat dus vol met uiterst vermoeide mensen, die al 12 uur vliegen achter de rug hadden. De economyclass zat helemaal vol en we hadden, door onze zorgen om Ben, natuurlijk niet online ingecheckt, zodat we wat verspreid in het vliegtuig leken te zitten. Bij de laatste incheck wilden we daarom vragen of er iemand van plaats kon wisselen, maar bleek de stewardess onze plaatsen al omgezet te hebben naar businessclass, die leeggelopen was in Singapore. Dat was natuurlijk helemaal top! Daan en Pim vonden het helemaal geweldig, maar probeerden toch ook vooral koelbloedig over te komen, alsof dit voor hen de normaalste zaak van de wereld was… Alle knopjes en standen van de stoelen uitproberen bleek toch te verleidelijk te zijn en we vonden het allevier jammer dat we er al zo snel waren.