Roturoa had nog
meer moois te bieden in twee prachtige parken met meertjes in alle kleuren van
de regenboog: van felgeel en gifgroen tot turquoise en donkergrijze borrelende
modderpoelen. Ook hier stonk het met enige regelmaat enorm naar rotte eieren,
zodat Daan zijn zeepje soms hard nodig had.. Hier was ook een grote geiser, die
– heel handig voor de toeristen – precies om half 11 keurig de lucht inspoot,
met hulp van een pakje waspoeder...
Toen de geiser bij het Wai-O-Tapu park uitgespoten was zijn we eerst naar naar het Waimangu park gegaan om af te wijken van wat de horde aan andere toeristen deed. Met succes want het was daar heerlijk rustig.
 |
| Frying Pan lake |
 |
| Toch veel heter dan Pim dacht.... |
 |
| De inferno krater in Waimangu |
We kwamen langs bizarre natuurfenomenen, stomende meren en kraters, kokende poeltjes, silicaterassen in wit, geel, roze en
oranje en borrelende modderpoelen, van wel 80 graden. In het tweede deel van de middag zijn we terug naar Wai-O-Tapu gegaan om naar de beroemde champagnepoel te gaan. Intussen was het hier ook heerlijk rustig en het ene plaatje was nog mooier of vreemder dan het
andere, zodat Ardy maar foto’s bleef maken.
 |
| Een lekker warm stoombadje voor Pim |
 |
| Pim's oplossing als het te heet aan zijn voeten werd |
 |
| Devil's bath met gele zwavel afzettingen |
De volgende dag
togen we naar de vulkanen die we al hadden zien liggen vanuit Roturoa: de
Tongariro vulkaan, Mount Ruapehu en de Ngauruhoe vulkaan die we vooral kennen als Mount Doom uit de
Lord-of-the-Rings-films. Hier wachtte ons onze volgende uitdaging: een
dagtrekking langs deze vulkanen in Tongariro Nationaal Park, volgens de boekjes
1 van de mooiste wandeltochten van Nieuw-Zeeland. Het weer was niet top, maar
leek mee te vallen met flinke bewolking maar was overwegend droog. Tongariro
Nationaal Park ligt midden op het Noordereiland en is een enorm uitgestrekt,
onherbergzaam gebied, met stekelige begroeiing waar de kale toppen van de
vulkanen dreigend boven uitsteken. De hoogste van deze vulkanen (Mount Doom) zag
eruit zoals een vulkaan eruit hoort te zien in schoolboekjes, steil omhoog met
een prachtige kegel.
 |
| Tongariro National Park |
Toen we
incheckten in onze bed & breakfast bleek het weer toch minder te worden als
we gedacht hadden; de volgende dag zou het vooral erg hard gaan waaien, met wel
winden van 100-120 km p/u op de bergtoppen... Omdat een deel van de wandeling over
een smal pad op de kratermond met afgronden aan twee kanten liep, was het
onverantwoord om de trekking te doen en moesten we dit helaas annuleren. We
konden diezelfde middag nog wel een kortere wandeling maken naar een top vanwaar
je een prachtig uitzicht op de toppen van Tongariro en Mount Doom had. Dit was
gelukkig een hele mooie wandeling, die vooral Pim erg leuk vond, want het was
vooral volop klauteren over rotsblokken. Ook hier hadden we soms al last van
enorme windvlagen, waarbij je echt moeite moest doen om rechtop te blijven
staan, zodat we in ieder geval wel snapten waarom onze tocht niet door kon
gaan.
 |
| Voor een nog mooier uitzicht zijn we gaan klimmen op Mount Ruapehu |
 |
| Mount "Doom" |
Elk nadeel heeft
zijn voordeel, zodat we nu nog wel een snelle tussenstop konden maken in
Napier, een art-deco-stadje aan de zuidkust van het Noordereiland. Heel Napier
is bij een enorme aardbeving in 1931 compleet verwoest en daarna geheel in art-deco-stijl
herbouwd, met gebouwen in pasteltinten versierd met gestileerde motieven van
planten en bloemen. Het weer was hier heerlijk, zodat we een lekkere middag aan
het strand hebben doorgebracht en Daan en Pim zich hebben uitgeleefd in een
kano.
De laatste drie
dagen in Nieuw-Zeeland waren erg relaxed, aan de oostkust in Whakatane. Hier
was een prachtig zandstrand met lekkere golven om in te spelen, een mooie
afsluiting van een fantastische reis! Misschien wel onze beste vakantie tot op heden......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten