Wonen in het
buitenland heeft wat onverwachte voordelen: de kans dat je hier de koningin
persoonlijk ontmoet is vele malen groter dan dat je in Nederland woont.... Als
de koninklijke familie op officieel bezoek gaat naar het buitenland wordt daar
namelijk altijd wel een ‘ontmoeting met de Nederlandse gemeenschap’ ingepland.
Dit was dus ook het geval bij het staatsbezoek aan Singapore. Nu is de
Nederlandse gemeenschap in Singapore wel erg groot met wel 4000 mensen en was
er op de receptie maar plaats voor 350 mensen. Wij hadden echter geluk en
werden ingeloot.
 |
| De uitnodiging voor de receptie |
De Hollandse school
(als grootste Nederlandse school in het buitenland) hoopte natuurlijk ook op
een bezoekje van de koninklijke familie, maar dat zat er vanwege het drukke
programma helaas niet in. Gelukkig lukte het nog wel om een ontmoeting met het
koninklijke gezelschap te arrangeren, aansluitend op het officiële programma in
het gebouw Fusionopolis. Met de koninklijke familie kwamen ook redelijk wat
journalisten mee, die we gedeeltelijk wisten te interesseren voor een bezoek
aan de Hollandse school. Ik kon dus weer even aan de slag in mijn oude vak als
persvoorlichter en ik vond het heerlijk om te doen!
 |
| De koningin was blij verrast door de zingende HSL-kinderen |
De NOS maakte een
speciaal programma over het staatsbezoek en had dus ook wat meer tijd voor
achtergrondinformatie. Helaas landde hun vliegtuig te laat en stond er een
flinke file vanaf het vliegveld zodat de cameraploeg en radio 1-journalist
helaas pas om 14.30 uur arriveerden in plaats van 13.30. De laagste groepen
waren al naar huis, maar de midden- en bovenbouw konden op de trappen nog even
het HSL-lied laten horen, dat ze ook voor de koningin gingen zingen. Ook was er
gelukkig nog even tijd voor een interview met verschillende kinderen , waar ook
Pim bij zat. Van al het geschoten materiaal werd uiteraard maar een piepklein
deel gebruikt maar Pim’s onvergetelijke woorden: “de....uh...Máxima” werden
toch maar mooi uitgezonden! Radio 1 maakte een item speciaal over het
Nederlandse onderwijs in Singapore met een interview met de schooldirecteur,
erg leuk. De dag erna kwam Hart van Nederland nog, die vooral materiaal
gebruikten van de uiteindelijke ontmoeting met het koninklijke gezelschap.
NOS: http://www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1321457
 |
| de cameraman van Hart van Nederland in actie |
En toen mochten
Ardy en ik op vrijdagmiddag nog naar de officiële receptie, “in middagjapon en
donker pak”. Dat donkere pak was uiteraard niet zo moeilijk, maar wat is in
vredesnaam een middagjapon? Al googlend stuitte ik alleen op blogs van mensen
die op een koninklijke receptie waren geweest, het lijkt dus een exclusief
koninklijk Nederlands woord... Het bleek een jurk of mantelpakje te zijn, met
de rok op of net onder de knie, bedekte schouders en geen spannend decoleté!
Gelukkig (of niet..) had ik nog een grijs jurkje hangen dat perfect aan deze
beschrijving voldeed met keurige bijpassende pumps van een hoog Máxima-gehalte.
Daarna was er nog enige twijfel over wel of geen panty, maar gelukkig was tante
Dinie net hier die de bladen goed bijhoudt en zo dus wist dat Maxima ook
weleens met blote benen op een foto stond...
 |
| keurig in middagjapon en donker pak |
 |
| In de rij op de rode loper |
Keurig op tijd
waren we in het Fullerton Bay-hotel, waar iedereen in een rij werd opgesteld
voor het handenschudden. Daarvoor geef je dan je kaartje af waar je namen (en
in Ardy’s geval zijn functie) op stonden, een lakei las dit voor en dan mocht
je eerst de koningin een hand geven en zeggen “goedemiddag majesteit”, daarna
Willem-Alexander “goedemiddag koninklijke hoogheid” en Máxima “goedemiddag
koninklijke hoogheid”. Het klinkt zo erg als een parodie, maar vooral omdat de
koningin, prins en prinses erg serieus luisterden naar je naam en een goede
handdruk gaven, was het echt heel bijzonder. Daarna mocht Ardy nog vijf minuten
aan een tafeltje met vijf andere mensen met Máxima praten over het onderwerp ‘
voeding’, helemaal top natuurlijk. Máxima stond echt bijna
schouder-aan-schouder met Ardy, maar ik durfde toch niet tegen het verbod in te
gaan van foto’s nemen, waar ik nu natuurlijk enorme spijt van heb; wanneer
krijg je zo’n kans nog eens? Na een kort woordje van de ambassadeur en de
koningin zongen we nog uit volle borst het Wilhelmus en driewerf ‘hoera’ na ‘
leve de koningin’. Een heel speciale ervaring, die des te specialer bleek te
zijn omdat dit echt het allerlaatste staatsbezoek van koningin Beatrix is
geweest. Tja, nu ze ons eenmaal de hand heeft geschud zit haar taak er
natuurlijk op....
 |
| De koninklijke familie poserend voor Marina Bay Sands |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten