maandag 11 februari 2013

Meertjes in alle kleuren van de regenboog, zwaveldampen rond duivelspoelen en Mount Doom (4 of 4)

Roturoa had nog meer moois te bieden in twee prachtige parken met meertjes in alle kleuren van de regenboog: van felgeel en gifgroen tot turquoise en donkergrijze borrelende modderpoelen. Ook hier stonk het met enige regelmaat enorm naar rotte eieren, zodat Daan zijn zeepje soms hard nodig had.. Hier was ook een grote geiser, die – heel handig voor de toeristen – precies om half 11 keurig de lucht inspoot, met hulp van een pakje waspoeder...
Toen de geiser bij het Wai-O-Tapu park uitgespoten was zijn we eerst naar naar het Waimangu park gegaan om af te wijken van wat de horde aan andere toeristen deed. Met succes want het was daar heerlijk rustig.  


Frying Pan lake
Toch veel heter dan Pim dacht....




 
De inferno krater in Waimangu
 
 








We kwamen langs bizarre natuurfenomenen, stomende meren en kraters, kokende poeltjes, silicaterassen in wit, geel, roze en oranje en borrelende modderpoelen, van wel 80 graden. In het tweede deel van de middag zijn we terug naar Wai-O-Tapu gegaan om naar de beroemde champagnepoel te gaan. Intussen was het hier ook heerlijk rustig en het ene plaatje was nog mooier of vreemder dan het andere, zodat Ardy maar foto’s bleef maken.


Een lekker warm stoombadje voor Pim
 

 





 
 
Pim's oplossing als het te heet aan zijn voeten werd







Devil's bath met gele zwavel afzettingen









 
De volgende dag togen we naar de vulkanen die we al hadden zien liggen vanuit Roturoa: de Tongariro vulkaan, Mount Ruapehu en de Ngauruhoe vulkaan die we vooral kennen als Mount Doom uit de Lord-of-the-Rings-films. Hier wachtte ons onze volgende uitdaging: een dagtrekking langs deze vulkanen in Tongariro Nationaal Park, volgens de boekjes 1 van de mooiste wandeltochten van Nieuw-Zeeland. Het weer was niet top, maar leek mee te vallen met flinke bewolking maar was overwegend droog. Tongariro Nationaal Park ligt midden op het Noordereiland en is een enorm uitgestrekt, onherbergzaam gebied, met stekelige begroeiing waar de kale toppen van de vulkanen dreigend boven uitsteken. De hoogste van deze vulkanen (Mount Doom) zag eruit zoals een vulkaan eruit hoort te zien in schoolboekjes, steil omhoog met een prachtige kegel. 

Tongariro National Park
Toen we incheckten in onze bed & breakfast bleek het weer toch minder te worden als we gedacht hadden; de volgende dag zou het vooral erg hard gaan waaien, met wel winden van 100-120 km p/u op de bergtoppen... Omdat een deel van de wandeling over een smal pad op de kratermond met afgronden aan twee kanten liep, was het onverantwoord om de trekking te doen en moesten we dit helaas annuleren. We konden diezelfde middag nog wel een kortere wandeling maken naar een top vanwaar je een prachtig uitzicht op de toppen van Tongariro en Mount Doom had. Dit was gelukkig een hele mooie wandeling, die vooral Pim erg leuk vond, want het was vooral volop klauteren over rotsblokken. Ook hier hadden we soms al last van enorme windvlagen, waarbij je echt moeite moest doen om rechtop te blijven staan, zodat we in ieder geval wel snapten waarom onze tocht niet door kon gaan.





Voor een nog mooier uitzicht zijn we gaan klimmen op Mount Ruapehu
Mount "Doom"
Elk nadeel heeft zijn voordeel, zodat we nu nog wel een snelle tussenstop konden maken in Napier, een art-deco-stadje aan de zuidkust van het Noordereiland. Heel Napier is bij een enorme aardbeving in 1931 compleet verwoest en daarna geheel in art-deco-stijl herbouwd, met gebouwen in pasteltinten versierd met gestileerde motieven van planten en bloemen. Het weer was hier heerlijk, zodat we een lekkere middag aan het strand hebben doorgebracht en Daan en Pim zich hebben uitgeleefd in een kano.
 


 

 
De laatste drie dagen in Nieuw-Zeeland waren erg relaxed, aan de oostkust in Whakatane. Hier was een prachtig zandstrand met lekkere golven om in te spelen, een mooie afsluiting van een fantastische reis! Misschien wel onze beste vakantie tot op heden......

Geen opmerkingen:

Een reactie posten