Na het prachtige
Zuidereiland van Nieuw-Zeeland was het tijd voor het volkomen andere
Noordereiland. Meteen nadat we geland waren in Auckland hadden we afgesproken
om koffie te drinken met Marieke, Boudewijn en de kleine Ella. Marieke is een
oud-collega van Ardy, die al enkele jaren in Afrika wonen. Boudewijn’s ouders
wonen in Nieuw-Zeeland, zodat zij daar waren om kerst te vieren. Erg leuk om
elkaar weer te zien, zo ver van huis! Auckland was een aardige stad (eigenlijk
de enige echte stad die we hebben gezien in Nieuw-Zeeland), maar daarvoor waren
we niet naar Nieuw-Zeeland gekomen.
 |
| Gezellig weerzien in Auckland |
Na een nachtje
slapen vertrokken we daarom naar onze volgende bestemming: Waitomo Caves, in het
westen. De omgeving van Waitomo Caves was Hobbitland pur-sang; in elke heuvel
zou je zo een hobbitwoning kunnen bouwen. Daan en Pim snapten dan ook niet dat
niet iedere schapenhouder in zo’n heuvel een Hobbitvakantiewoning zou bouwen, dat zou
toch echt goed moeten lopen!
 |
| Het liefelijke landschap van in de omgeving van Waitomo |
Het landschap was prachtig, maar we gingen vooral
naar Waitomo Caves voor wat er onder de grond te zien was: duizenden glimwormen
in enorme grotten en gangen, die waren uitgesleten door riviertjes in deze
kalksteenheuvels. Je kon deze glimwormen bekijken vanuit een bootje, waar veel
leuker (en spannender) was het natuurlijk om dit te doen met blackwater
rafting: in een wetsuit met een helm op je kop en een zwarte rubberband om in
te drijven...
 |
| Klaar om af te dalen.... |
Het hele dorpje Waitomo Caves bestond uit enkele bed & breakfasts en wel vijf verschillende organisaties die tours naar de glimwormen organiseerden. Na wat zoeken vonden we er 1 waar ook Pim (met zijn leeftijd en gewicht, want het scheen ijskoud te zijn..), mee mocht. De avond vantevoren bekeek ik uitgebreid het foldermateriaal en alle recensies die ik kon vinden; een goede voorbereiding is het halve werk! Hoewel ik daardoor toch wat nerveus werd van acties als ‘achteruit springen van een waterval van 2 meter’... Maar ja, met twee jongens moet je wel vaker over je grenzen heen, dus de volgende morgen stonden we helemaal klaar in onze strakke zwarte pakken met mijnwerkershelmen. Met een busje werden we naar de ingang van de grot gereden en liepen we via trappen steeds verder het donker in. Het parcours was niet moeilijk, overal hingen touwen als het water dieper werd en de gidsen waren heel aardig, maar maakten er natuurlijk wel een show van met onverwachtse geluiden en spannende verhalen. De achterwaartse sprong van de waterval was wel even slikken, maar viel achteraf best mee, net als de loodrechte glijbaan naar beneden. Het allermooiste was toch wel toen we als een soort treintje, met onze voeten in de zwemband van onze voorganger gehaakt, door de gids in het water werden voortgetrokken. Iedereen deed zijn lampen uit en we bevonden ons onder een sterrenhemel van duizenden glimwormen, echt magisch. Toen onze gids ook nog met zijn diepe stem begon te zingen, was het echt kippenvel, en dan niet eens van de kou. Na anderhalf uur - maar toch veel te snel naar onze zin - kwamen we weer bij het einde van de grot, een onvergetelijke ervaring rijker.
 |
| De gloeiwormen hangend aan het dak van de grot |
Het Noordereiland
is vooral bekend om de vulkanische activiteiten in het midden van het eiland:
rond Roturoa ligt het bezaaid met borrelende meertjes die zwaveldampen
uitademen en spleten in de grond waar geisers uit spuiten. Dit was dus onze
volgende bestemming. Ons hotel lag aan het grote meer van Roturoa waar de
zwavellucht het hevigst was. Pim vond het wel lekker ruiken (vreemd?!), maar
Daan vond het echt verschrikkelijk. Hij verliet daarom de hotelkamer alleen
gewapend met een zeepje, dat hij onder zijn neus kon houden als het te erg
werd... ’s Middags konden we alvast 1 van de vulkanische parken bezoeken, waar
een enorme geiser spoot. Het was wel even wachten voordat hij echt begon, maar
toen was het wel een echt spectakel!
 |
| Voor de Pohutu geiser in het Te Puia park |
 |
Te Whakarewarewatangaoteopetauaawahiao, ofwel in het kort Whakarewarewa of eventueel Whaka:
The gathering place for the war parties of Wahiao |
 |
| Kokende en spetterende modderpoelen in Te Puia |
Deze plek was ook een van de eerste plekken die door de Maori werd bewoond, omdat ze hier zo handig hun eten konden koken: je hing je piepers gewoon even boven de stoom en je was klaar... In het park was een groot deel gewijd aan de cultuur van de Maori, met een nagebouwd gemeenschapshuis en een werkplaats waar sieraden en houtsnijwerk werden gemaakt. ’s Avonds in het hotel was er een diner met een Maori-show, waarbij de Haka natuurlijk niet mocht ontbreken, een soort oorlogsdans die er zo angstaanjagend uitziet, dat er soms niet eens gevochten hoefde te worden omdat de tegenstanders al op de vlucht waren geslagen... Nu wordt de Haka vooral uitgevoerd voor rugby-wedstrijden, met soms hetzelfde effect.
 |
| De Haka |
 |
| Lady Knox geiser |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten