On tour

Ard werkt hier op kantoor in Singapore, maar moet hier ook vooral de regio ondersteunen op research-gebied. Dit betekent dat hij regelmatig op reis moet, meestal maar voor enkele dagen, maar afgelopen week was hij 8 dagen onder de pannen. Dit was een heel bijzondere trip: in 8 dagen is hij in 6 landen geweest in het middenoosten, waar hij op congressen of in ziekenhuizen presentaties heeft gegeven over het nut en de effectiviteit van een product dat helpt om kankerpatiënten aan te laten sterken. Ben heeft dit ook gebruikt, wat hem toen mogelijk wel heeft geholpen om nog naar Singapore te komen en zich nog een tijdje redelijk te voelen. Wij hadden de effecten natuurlijk liever niet van zó dichtbij meegemaakt….

De eerste stop was in Qatar, een rijke oliestaat, middenin de golf aan de rand van de woestijn. Voordat hier olie werd gevonden was hier niet veel meer dan een grote zandbak, nu staat er een enorme stad met wolkenkrabbers, superdeluxe hotels en blinkende winkelcentra waar alles voor geld te koop is. Singapore is best warm met altijd ruim 30 graden, maar dat is niets in vergelijking met Qatar en Dubai (Verenigde Arabische Emiraten)wat de volgende stop was. De hitte verschroeit je daar zowat, zodat het buiten airconditioned ruimtes is dus eigenlijk niet te harden. Dubai is erg vergelijkbaar met Qatar, zand en een enorme luxe stad.

Hoog, hoger, hoogst!

Daarna ging de reis verder naar Saudi Arabië, waar Ardy in Dammam en Ryadh presentaties mocht geven. Saudi Arabië is net als Qatar en Dubai exorbitant rijk door de olie (benzine is daar letterlijk goedkoper dan water…). Er verrijzen de meest prestigieuze gebouwen; ze willen er nu een toren neerzetten die weer moet gaan uitsteken boven het hoogste gebouw ter wereld, dat momenteel in Dubai staat. Qatar en Dubai zijn al behoorlijk islamitisch, maar Saudi Arabië spant wel de kroon; alle vrouwen lopen daar in zwarte kleding of burka’s rond (de mannen trouwens ook in net zoiets alleen dan in het wit zonder gezichtssluier). Ook is de ‘mannenwereld’ strikt gescheiden van de ‘vrouwenwereld’; er zijn aparte scholen, ziekenhuizen, universiteiten, noem maar op,  voor apart mannen en apart vrouwen.

Je hoeft in ieder geval niet na te denken of zwart je wel staat..

Hoewel de kleding het wel enigszins verbergt is het toch heel zichtbaar dat er in Saudi Arabie extreem veel mensen met obesitas voorkomen; het bijbehorende diabetes is hier daardoor het hoogst ter wereld. Een traditionele maaltijd die Ard daar met zijn collega’s heeft gegeten verklaarde dat al voor een groot deel. Hij  kreeg daar (zittend op de grond) een bord met rijst en kip voorgeschoteld waarvan hij in eerste instantie toch echt het idee had dat het voor de hele groep van vier was. Er bleken echter nog 3 van dit soort schalen te komen....

een gezellig 'hapje' eten

Voorgerechtje

Waarschijnlijk omdat de mannen erg gewend zijn aan weinig doen doordat het geld letterlijk binnenstroomt, lopen de vrouwen de mannen behoorlijk in qua opleidingsniveau. Het zal dus niet lang meer duren of de strenge scheiding tussen mannen en vrouwen moet daar veranderen, omdat vrouwen dan alle belangrijke banen zullen innemen. Nu werd de scheiding echter nog streng gehandhaafd. Zo moest Ardy er een presentatie houden op een congres, waarbij alle mannen links in de zaal zaten en de vrouwen rechts.  In de pauze werd er gecontroleerd of alles wel volgens de regels verliep en werd dit te uitlokkend gevonden, er werden dus schermen tussen de mannen en vrouwen gezet…

En weer een presentatie....

Ze zijn er ook erg van de blingbling-cadeautjes; zo kwam Ard terug met een prachtige echte 18k gouden medaille met een glimmend palmboomje van diamantjes erop, dozen vol mierzoete koekjes en snoepjes en als allermooiste een glanzende trofee, met daarin zijn naam gegraveerd, voor zijn geweldige bijdrage aan het congres! De jongens vonden hem natuurlijk prachtig en begrepen niet waarom  ik er zo sarcastisch over deed…

Na weer een andere golfstaat, koeweit, was het toetje van de reis nog twee dagen Libanon, waar Ard, doordat zijn vlucht niet eerder terugging , zelfs een kleine dag over had om iets meer van de stad te zien dan alleen hotel, taxi en vliegveld.  Eén toetje was het eten; na een week Midden-Oosten en diverse Libanese restaurants stond de Libanese keuken al met stip in de top tien van favoriete keukens. Het allerlekkerste vond hij “Habra Nayah”, iets met rauw vlees…. Volgens Ard echt de moeite van het proberen waard.

En hier waren alle vrouwen nog niet eens binnen..

Ik had me uiteraard geen enkele zorg gemaakt over mooie dames die Ard in de verleiding zouden brengen met al die islamitische landen. Libanon was echter hééél anders….hier schijnen de mooiste vrouwen ter wereld vandaan te komen (de zangeres Shakira is bijvoorbeeld Libanese). Ook de sfeer was heel anders, niet streng islamitisch maar meer mediterraan, een stad zoals Nice in Zuid-Frankrijk. Het tweede toetje was daarom een presentatie die Ard mocht geven op een symposium met wel  vijftig vrouwelijke diëtistes en artsen, die allemaal veel op Shakira lijken (qua vorm dan…). Dames wees dus gewaarschuwd als je man ‘zomaar’ opeens naar Libanon moet op zakenreis…