Pimmy H. en Liek als echte expatvrouw..

Pim had het er in Nederland al lang over, maar het lukte niet om het daar in het schema van BSO, voetbal, tennis en ons werkschema te passen. Nu ik alle middagen thuis ben, bracht dat nieuwe perspectieven mee en kon hij dus op…. gitaarles… Naast de Hollandse school zit een muziekschool, waar ze drum- keyboard en gitaarles geven. Toen het puntje bij het paaltje kwam, wilde Pim eerst liever toch niet, omdat de leraar (uiteraard) geen Nederlands spreekt, maar alleen Engels. Na een proefles, waar ik bij mocht blijven, bleek het Engels niet zo’n groot issue, het is toch vooral nadoen wat de leraar voordoet en muziek klinkt in alle talen hetzelfde.

Pim is heel blij met zijn gitaar!

Dus Pim zit nu echt op gitaarles. We hebben meteen maar een gitaar voor hem gekocht en dan ook maar meteen een electrische (die kun je namelijk ook nog op een koptelefoon aansluiten, voor het geval de lessen toch niet zo goed uitpakken). De vader van een vriendje van Daan is een fervent gitarist en had ons een uitgebreide mail gestuurd met waarop te letten bij het kopen van een gitaar, zodat we in de winkel bijna konden doen of we er verstand van hadden. Uiteindelijk heeft Pim voor een glanzend-zwarte gitaar gekozen van het (nog nooit van gehoorde, maar blijkbaar wel goede) merk Swing. En nu maar oefenen, wie weet hebben we een waardige opvolger van de legendarische Jimmy Hendrix in huis met onze Pimmy…

En nu maar oefenen

Met een tennisbaan echt letterlijk voor de deur kon ik toch niet ontkomen aan de enige echte expatvrouw-bezigheid:  tennisles. Met een groepje van in totaal vier vrouwen die ik allemaal van de Hollandse school ken, hebben we nu elke woensdagochtend les. Onze tennisleraar is de uiterst relaxte werkstudent Steve, type skileraar zal ik maar zeggen. We hadden de keus tussen hem en een uiterst correcte, maar wel heel kleine Aziaat, dus hebben we toch maar voor deze Engelsman gekozen, uiteraard om zijn sportieve kwaliteiten….

Tennisles betekent voor mij natuurlijk vooral een tennisoutfit, zodat ik meteen ben gaan shoppen en  uitendelijk ben geslaagd voor een stoere pet en een kek zwart rokje met knalroze shirt (helaas wel in de grootste maat die ik kon vinden, kledingklopen hier is niet best voor je zelfwaardering).  Nadat ik het uitgebreid aan Ardy had geshowd, bleek ik wat essentiele dingen te zijn vergeten waaronder een racket… Ik ga dus ook bij tennis (net als bij skiën) toch vooral voor de looks..

En nu nog een bal zien te raken..

De eerste les was erg leuk en ook behoorlijk vermoeiend met 30 graden. Ik geloof niet dat ik er enig talent voor heb, maar dat mag de pret niet drukken. De tweede les was wat minder; ik belandde al na 10 minuten op de bank met mijn been omhoog met ijs erop na een zweepslag in mijn kuit. Die blessure is nu weer helemaal over, zodat ik er morgen weer klaar voor ben; wordt vervolgd!