Hongkong en Disneyland

Op de valreep verraste Sinterklaas ons nog met een heel mooi kado: tickets naar Hongkong met een dag Disneyland! Op zaterdagochtend 3 december zaten we al om half 8 in het vliegtuig, en om half 12 liepen we al rond in Hongkong....de wereld wordt steeds kleiner! Hongkong is een heel bijzondere stad, gebouwd op eilandjes voor de kust van China (waar het weer officieel  bij hoort sinds een jaar of 10). Het is een hele drukke stad, vol wolkenkrabbers en een gelikt business-centrum á la Singapore, maar ook met drukke rommelige straatjes, met de meest bizarre Chinese winkeltjes en markten. Het merendeel van de bevolking van Singapore bestaat ook uit Chinezen, maar in vergelijking met Hongkong is Singapore helemaal niet Chinees.

Heel erg Hong Kong

Het andere Hong Kong

Chinese fortune-tellers

In de metro vormden we met z’n vieren dus regelmatig een bezienswaardigheid met allemaal blonde haren. Soms zaten daar leuke tienermeisjes bij en vonden Daan en Pim de aandacht nog wel leuk, maar de aandacht van de kaalgeschoren Boedhistische nonnen was een beetje teveel van het goede!

Zoek de blonde koppies

lekker, zo'n patatje met...

De eerste dag hebben we markten bekeken, bij een echte Hongkong-snackbar patat-met (wasabi-mayo, best wel heel pittig!) gegeten en op het eind van de middag met de Peak-tram naar het hoogste punt van Hongkong, de Peak, waar we een fantastisch uitzicht hadden. Het weer was fantastisch, echt zo’n heerlijke warme lentedag met zon en 20 graden, maar koelde behoorlijk af toen de zon weg was en we volop in de wind stonden op de Peak (we zijn ook niets meer gewend).

Op ' the Peak'

prachtige skyline

Om 8 uur ’s avond was er een licht- en geluidshow met laserstralen vanaf wolkenkrabbers aan de overkant van het water. Omdat het bijna kerst was, waren veel gebouwen helemaal in kerstsferen gehuld, met tientallen meters-hoge draken en kerstmannen; een mooi gezicht.

draken en laserlichten op de wolkenkrabbers

De volgende dag stond Disneyland op het programma, wat op het eerste gezicht erg leek op Disneyland Parijs, maar toch ook weer heel anders was. De jongens vonden alles leuk (en wij ook) en we zijn in bijna alle attracties geweest, op de meet-en-greet met de Disneyfiguren na, want dat was wel heel eng! Pim wilde heel graag in een nog engere variant van het schip in de Efteling, waar je in een soort van speelgoedauto in een baan van meer dan 180 graden racete. Ardy stelde zich gelukkig de eerste keer beschikbaar en de tweede keer liet zelfs Daan zich overhalen. Ik moest natuurlijk wel beneden blijven, wie moest er anders de foto’s nemen?!

ze zaten bijna helemaal bovenin

Did it!

echte broertjes

Na een bezoek aan een tempel (waar schijnbaar al je wensen uitkomen) en een mooi park begon het wat te miezeren. Het uitzicht vanaf de ferry was dus ook wat minder spectaculair, maar toch leuk. Nadat we de heuvel op in het businessdistrict met de langste roltrap ter wereld naar boven waren gegaan, zijn we terug naar beneden gelopen en hebben nog wat marken bekeken. In het vliegtuig kon Daan nog rustig zijn huiswerk maken (hij miste immers een dag) en had Pim het wel heel zwaar toen hij naar de taxi moest lopen (hij was net tijdens het landen in slaap gevallen). Was weer een topweekend!

Sinterklaas in de hitte

Omdat hier zoveel Nederlanders (en Vlamingen) wonen, kon Sinterklaas het natuurlijk niet maken om ook niet even in Singapore langs te komen. Afgelopen zaterdag kwam hij om 10 uur aan in de jachthaven en het was een drukte van belang.

In colonne naar de haven

Daar is-ie dan!

En het was niet alleen erg druk, het was ook bloedheet. Ondanks het regenseizoen was het zaterdagochtend stralend weer, met een bijna onbewolkte lucht.  Om dan toch ook nog een half uur te moeten wachten in de brandende zon is heel anders dan met bevroren tenen in de koude, miezerige motregen, maar ook heftig!

zie de zon schijnt door de bomen

officiele ontvangst door ambassadeur en hoofd van de school

Daan en Pim zijn natuurlijk al zo oud dat ze niet meer echt ‘into the Sint’ zijn, maar vonden het toch erg leuk om even te gaan kijken. Wat het nog leuker maakte was om het hele Sinterklaasgebeuren mee te kunnen spelen met het jongste broertje van hun vrienden Jari en Iven. Lasse is nu bijna 4 en maakt het nu dus wel erg bewust en enthousiast mee. Na de ontvangst in de haven door de ambassadeur ging Sinterklaas met zijn Pieten nog door naar de Hollandse Club. Wij hadden niet zo’n zin in een zaal met een paar honderd stuiterende kinderen en hebben dus nog heerlijk op een terras aan de jachthaven gezeten. Was anders dan de erwtensoep van Karin en GP en het borrelen bij de Vlaamse Reus, maar ook erg gezellig!

Met zo'n kleintje blijft het leuk!

Waar is de Sint nou?

Vier de vieren!

Ardy en ik waren natuurlijk ook jarig afgelopen oktober. Na wat getwijfel (je kijkt toch wat minder uit naar je verjaardag als je boven de 18 bent) besloten we het toch maar te vieren. Het was namelijk een bijzondere mijlpaal, zoals Pim zei: we vieren de vieren (we werden alletwee raar maar waar alweer 44). Onze kennissenkring begint hier ook al weer aardig uit te breiden en ondanks enkele afmeldingen, waren we zaterdagavond toch met bijna 25 mensen.

gezellig druk

Ardy moest natuurlijk even dansen..

Het was een erg gezellige avond, waar al enigszins voorzichtig een beetje gedanst is en die einidgde met het altijd leuke intro’s raden. Aan dit spel hebben we goede herinneringen in Frankrijk, laat op de avond, na aardig wat wijn, bij het zwembad met Jaap, Camiel, Dees en Marjet.... Onze Belgische vrienden bleken hier erg goed in te zijn, hoewel sommige Nederlandse bands nooit tot bij onze zuiderburen blijken te zijn doorgedrongen. En ook hier in Singapore werd het laat met intro’s raden: om 3.30 uur zwaaiden we de laatste mensen uit in de taxi (die hier dan gewoon ook binnen 3 minuten is als je even belt, lang leve Singapore!). De volgende keer misschien toch maar proberen met “Ich bin wie Du” van Marianne Rosenberg wat meer mensen aan het dansen te krijgen....

Op expeditie in het mangrovebos

Singapore is dan wel 50 keer kleiner dan Nederland, het heeft nog wel aardig wat natuur en vooral heel veel parken (300 in totaal). De vier natuurgebieden bestaan uit regenwoud en een mangrovebos, heel bijzonder in zo’n dichtbevolkte stad! Het regenwoud ligt vlakbij ons huis (in een gedeelte hebben we een speurtocht gehouden voor Pim’s verjaardag), maar het mangrovebos hadden we nog niet gezien, dus daar zijn we zondag geweest. Ook ben ik van plan om hier wat te gaan doen voor de nationale parken, ze hebben prachtige gebieden, maar doen nog niet veel met communicatie of educatie, zoals bijvoorbeeld speelbossen. Gat in de markt dus!

Prachtig gebied op maar 1 km van Maleisie

Mangrovebossenkwamen vroeger erg veel voor in Singapore (zo’n 13 % van het oppervlakte), maar zijn nu behoorlijk zeldzaam (nog maar 0.5%). De wortels van de bomen, die half in het zoute of brakke water staan vormen perfecte kraamkamers voor muggenlarven en allerlei vissen, waar weer allerlei dieren op afkomen. We hebben dus prachtige dieren gezien; een ijsvogel, heel veel steltlopers, zilverreigers,een ralreiger, springende vissen, hagedisjes en enorme varanen.

Daan op zoek naar dieren

lief hagedisje

 

zilverreigers en steltlopers

Pim heeft het hier in Singapore niet erg op mogelijk enge dieren als spinnen en slangen. Toen  aan het begin van ons rondje een blad uit een boom in zijn nek viel, dacht hij natuurlijk eerst dat dit een beest was.... Hij wilde het rondje daarna zo snel mogelijk uitlopen en bleef dichtbij ons in de buurt. Heel gezellig, maar wel een beetje vreemd voor een zoon van een bioloog en een Staatsbosbeheerder....

die hebben we gelukkig niet gezien..

Hoewel deze flinke varaan wel veel op een krokodil lijkt....

Trick or treat!!



De Amerikaanse invloed in Singapore wordt steeds groter, wat ook duidelijk te zien was aan Halloween. Alle supermarkten verkochten verkleedkleren, enge maskers en vooral heel veel Halloween-snoep, zoals chocolade-oogballen, gummi-vampieren en nog meer ellende. Daan en Pim wilden hier natuurlijk ook aan meedoen en werden uitgenodigd om al op zaterdagavond bij een vriendje van Pim de buurt onveilig te maken. Tussen 6 en 8 ’s avonds liepen ze daar alle huizen af, zodat Ard en ik eens lekker samen konden eten, bij een heerlijk Italiaans restaurantje in de buurt. De kinderen zullen het daar vast ook wel lekker vinden, zodat we de volgende keer toch maar weer met zijn vieren gaan... Om 8 uur haalden we ze weer op met een zak vol snoep en wilde verhalen. Ze bleken aanmerkelijk meer snoep op te halen als ze Pim een ‘ trick’ lieten doen, zoals op zijn handen lopen of een flikflak. Pim was natuurlijk niet te beroerd om dit bij voortduren te doen..

Schminken...

Het enge eindresultaat

Op maandagavond was er ‘ trick or treat’ bij ons op het complex, waarvoor de voordeur natuurlijk in stijl versierd moest worden met pompoenslingers, skeletjes, spinnen en spinnenwebben. Ook hier waren ze bijna 2 uur zoet met rondlopen en was de grote bak snoep die ik had klaargezet voor de enge gasten helemaal leeg om 8 uur. De ‘opbrengst’  aan snoep bleek deze hoeveelheid echter te overtreffen, zodat we nu  2 zakken vol snoep hebben. Ik ga alvast maar op zoek naar een goede tandarts hier in Singapore!

Het ene huis was nog meer versierd dan het andere

Hordes kinderen langs de deuren

Als Lara Croft in Tombraider

De reden om naar Cambodja te gaan is het grootste tempelcomplex ter wereld; de Angkor Wat. In de middeleeuwen was Cambodja het machtigste rijk van Zuidoost-Azie met als hoofstad een miljoenenstad met prachtige temples om te laten zien hoe groot hun macht was en om hindoegoden en later Boeddha te vereren. Om onduidelijke redenen is het grote rijk ingestort en zijn de tempels eeuwenlang in de jungle verborgen gebleven, totdat de Fransen ze weer halverwege vorige eeuw ontdekten. De tempels zijn nu een UNESCO-werelderfgoed dat met hulp van allerlei landen zijn weer (min of meer) is blootgelegd en gedeeltelijk gerestaureerd. Jaarlijks komen hier een kleine 2 miljoen toeristen op af, wat een belangrijke inkomstenbron is voor Cambodja.

Toegangsweg tot Angkor Thom met glimlachende gezichten

Pim in de leer als Boedhhist

En de tempels zijn prachtig!! Het hele complex is zo enorm groot en bestaat uit zoveel tempels (ook uit verschillende periodes) dat we echt twee hele dagen nodig hadden om alles een beetje te bekijken. Een tempel (waar de film Tombraider met Angelina Jolie als Lara Croft is opgenomen) , was nog voor een groot deel overwoekerd door de jungle, met grote bomen die dwars door de muren groeiden.

Meer boom dan tempel

Zoek de verschillen met Lara Croft

Ook heel mooi was de zonsopgang achter de Angkor Wat, waarvoor we natuurlijk wel al om 5 uur ons bed uit moesten.  De Angkor Wat is zo gebouwd dat de zon op 21 maart precies recht achter de middelste toren opkomt. Nu kwam de zon tussen twee torens op, maar volgens ons niet minder mooi!

Nog even wachten...

Plaatje...

Daan (en vooral Pim) vonden de tempels met de trappen het leukst waar ze lekker op konden klauteren. Helaas mocht Pim niet op een aangelegde trap naar het hoogste punt van de Angkor wat omdat hij nog een twaalf was. En dat terwijl hij onze beste klimgeit is!!! Daan mocht natuurlijk wel naar boven omdat toch niemand geloofde dat hij pas elf is; hij was even groot als de meeste volwassen mannen in Cambodja. Zo werd Daan ook belaagd door de plaatselijke ‘masseuses’  toen hij samen met Pim, Elias en Mila (vriendje van Pim en zijn zus die heel toevallig ook in Cambodja waren) onderweg was naar ons hotel. Wij zaten met Ian en Elena (de ouders van Elias en Mila) nog gezellig wat te borrelen op een terras, waar de kinderen geen zin in hadden. Omdat we maar een paar straten van ons hotel af zaten, gingen de kinderen daar met zijn vieren naar toe. Ze vonden het wel heel eng toen diverse dames kushandjes naar Daan bliezen en zijn dus nog duidelijk onder 12...

Pim onze klimgeit

Overstromingen in Cambodja

Zoals jullie in het nieuws waarschijnlijk hebben gezien zijn erop het moment zware overstromingen in Thailand, Vietnam en Cambodja. We hadden onze herfstvakantie naar Cambodja al geboekt zonder daar over na te denken. Toen Daan en Pim op het jeudjournaal zagen dat er toch wel erg veel water stond in Cambodja, hebben we nog maar even contact opgenomen met het hotel. Daar verzekerden ze ons dat het hotel hoog genoeg lag zodat het daar droog was en dat het water uit de hoofdstraat ook al weer weg was, zodat er geen problemen waren. Bij aankomst in Cambodja zagen we eerst alleen maar 1 groot meer, waaruit af en toe een hutje omhoog rees. Er bleek toch wel een landingsbaan te zijn, want we konden veilig landen en ook gewoon met droge voeten naar de aankomsthal lopen die er helemaal spic en span uitzag.

Lekker relaxed in de tuktuk

Cambodja is een vreselijk arm land, dat pas sinds een jaar of 10 zijn deuren wat open heeft gezet naar de buitenwereld. Voordat Pol Pot aan de macht kwam, was het een redelijk welvarend land, met een mooie hoofdstad die erg Frans leek met brede lanen, omzoomd door platanen. Na vier jaar Pol Pot en de Rode Khmer, die van Cambodja 1 groot concentratiekamp hebben gemaakt, was daar helemaal niets meer van over. Ruim een kwart van de bevolking, vooral de bovenlaag (eigenlijk iedereen die enige opleiding had gehad) is in enkele jaren systematisch uitgemoord. Het bizarre is dat het allemaal nog heel kort geleden is, nog maar dertig jaar...  De bevolking van Cambodja bestaat vooral uit vredelievende Boeddhisten mensen die zo ontzettend vriendelijk zijn dat het helemaal niet voor te stellen is dat juist daar zo’n genocide heeft plaatsgevonden.

monnikenwerk

Ondanks alle armoede zag Cambodja er wel schoon uit; mensen stapelen al hun spullen keurig netjes op op de paar vierkante meter in hun hutjes. Omdat het daarom heen ook vaak helemaal blank stond, moesten ze waarschijnlijk wel, maar toch. Mensen waren helemaal niet ontdaan door het hoge water; dit kwam hier elk jaar voor en hoorde er dus gewoon bij.Het leven ging dus overal gewoon door, ook al stond het water op de weg (en in veel hutjes) tot kniehoogte. De meeste huizen waren op palen gezet, zodat ze meestal droog bleven en de kinderen eronder gewoon konden zwemmen.

Sateetjes bakken met het water op kniehoogte

nog net droog

Er waren ook drijvende dorpen gebouwd op het meer, met alles in boten, van een school tot een kerk en van winkels tot kleine hutjes. Erg bijzonder! Natuurlijk proberen de mensen hier een paar dollar te vangen van de rijke toeristen die komen kijken; het meest bizarre voorbeeld vonden we wel een moeder die in een bootje rondvoer met haar peuter van hooguit 3, die een wurgslang om zijn nek had. Hopelijk had de slang net gegeten, maar het laat wel zien hoe wanhopig mensen zijn voor wat geld. Zo’n ervaringen maken dat je wel weer gaat relativeren en beseft hoe ontzettend goed wij het hebben. Ook de jongens waren erg onder de indruk.

Een heel dorp op het water

Handel drijven

hopelijk had de slang gegeten...

On tour

Ard werkt hier op kantoor in Singapore, maar moet hier ook vooral de regio ondersteunen op research-gebied. Dit betekent dat hij regelmatig op reis moet, meestal maar voor enkele dagen, maar afgelopen week was hij 8 dagen onder de pannen. Dit was een heel bijzondere trip: in 8 dagen is hij in 6 landen geweest in het middenoosten, waar hij op congressen of in ziekenhuizen presentaties heeft gegeven over het nut en de effectiviteit van een product dat helpt om kankerpatiënten aan te laten sterken. Ben heeft dit ook gebruikt, wat hem toen mogelijk wel heeft geholpen om nog naar Singapore te komen en zich nog een tijdje redelijk te voelen. Wij hadden de effecten natuurlijk liever niet van zó dichtbij meegemaakt….

De eerste stop was in Qatar, een rijke oliestaat, middenin de golf aan de rand van de woestijn. Voordat hier olie werd gevonden was hier niet veel meer dan een grote zandbak, nu staat er een enorme stad met wolkenkrabbers, superdeluxe hotels en blinkende winkelcentra waar alles voor geld te koop is. Singapore is best warm met altijd ruim 30 graden, maar dat is niets in vergelijking met Qatar en Dubai (Verenigde Arabische Emiraten)wat de volgende stop was. De hitte verschroeit je daar zowat, zodat het buiten airconditioned ruimtes is dus eigenlijk niet te harden. Dubai is erg vergelijkbaar met Qatar, zand en een enorme luxe stad.

Hoog, hoger, hoogst!

Daarna ging de reis verder naar Saudi Arabië, waar Ardy in Dammam en Ryadh presentaties mocht geven. Saudi Arabië is net als Qatar en Dubai exorbitant rijk door de olie (benzine is daar letterlijk goedkoper dan water…). Er verrijzen de meest prestigieuze gebouwen; ze willen er nu een toren neerzetten die weer moet gaan uitsteken boven het hoogste gebouw ter wereld, dat momenteel in Dubai staat. Qatar en Dubai zijn al behoorlijk islamitisch, maar Saudi Arabië spant wel de kroon; alle vrouwen lopen daar in zwarte kleding of burka’s rond (de mannen trouwens ook in net zoiets alleen dan in het wit zonder gezichtssluier). Ook is de ‘mannenwereld’ strikt gescheiden van de ‘vrouwenwereld’; er zijn aparte scholen, ziekenhuizen, universiteiten, noem maar op,  voor apart mannen en apart vrouwen.

Je hoeft in ieder geval niet na te denken of zwart je wel staat..

Hoewel de kleding het wel enigszins verbergt is het toch heel zichtbaar dat er in Saudi Arabie extreem veel mensen met obesitas voorkomen; het bijbehorende diabetes is hier daardoor het hoogst ter wereld. Een traditionele maaltijd die Ard daar met zijn collega’s heeft gegeten verklaarde dat al voor een groot deel. Hij  kreeg daar (zittend op de grond) een bord met rijst en kip voorgeschoteld waarvan hij in eerste instantie toch echt het idee had dat het voor de hele groep van vier was. Er bleken echter nog 3 van dit soort schalen te komen....

een gezellig 'hapje' eten

Voorgerechtje

Waarschijnlijk omdat de mannen erg gewend zijn aan weinig doen doordat het geld letterlijk binnenstroomt, lopen de vrouwen de mannen behoorlijk in qua opleidingsniveau. Het zal dus niet lang meer duren of de strenge scheiding tussen mannen en vrouwen moet daar veranderen, omdat vrouwen dan alle belangrijke banen zullen innemen. Nu werd de scheiding echter nog streng gehandhaafd. Zo moest Ardy er een presentatie houden op een congres, waarbij alle mannen links in de zaal zaten en de vrouwen rechts.  In de pauze werd er gecontroleerd of alles wel volgens de regels verliep en werd dit te uitlokkend gevonden, er werden dus schermen tussen de mannen en vrouwen gezet…

En weer een presentatie....

Ze zijn er ook erg van de blingbling-cadeautjes; zo kwam Ard terug met een prachtige echte 18k gouden medaille met een glimmend palmboomje van diamantjes erop, dozen vol mierzoete koekjes en snoepjes en als allermooiste een glanzende trofee, met daarin zijn naam gegraveerd, voor zijn geweldige bijdrage aan het congres! De jongens vonden hem natuurlijk prachtig en begrepen niet waarom  ik er zo sarcastisch over deed…

Na weer een andere golfstaat, koeweit, was het toetje van de reis nog twee dagen Libanon, waar Ard, doordat zijn vlucht niet eerder terugging , zelfs een kleine dag over had om iets meer van de stad te zien dan alleen hotel, taxi en vliegveld.  Eén toetje was het eten; na een week Midden-Oosten en diverse Libanese restaurants stond de Libanese keuken al met stip in de top tien van favoriete keukens. Het allerlekkerste vond hij “Habra Nayah”, iets met rauw vlees…. Volgens Ard echt de moeite van het proberen waard.

En hier waren alle vrouwen nog niet eens binnen..

Ik had me uiteraard geen enkele zorg gemaakt over mooie dames die Ard in de verleiding zouden brengen met al die islamitische landen. Libanon was echter hééél anders….hier schijnen de mooiste vrouwen ter wereld vandaan te komen (de zangeres Shakira is bijvoorbeeld Libanese). Ook de sfeer was heel anders, niet streng islamitisch maar meer mediterraan, een stad zoals Nice in Zuid-Frankrijk. Het tweede toetje was daarom een presentatie die Ard mocht geven op een symposium met wel  vijftig vrouwelijke diëtistes en artsen, die allemaal veel op Shakira lijken (qua vorm dan…). Dames wees dus gewaarschuwd als je man ‘zomaar’ opeens naar Libanon moet op zakenreis…