Lekker in een bootje langs ‘Hollandse’ apen, wilde Orang Oetangs, krokodillen en prachtige slangen (Borneo, 2 of 2)

Na vooral onder water gekeken te hebben, gingen we tijdens het tweede deel van onze Borneo-vakantie vooral langs het water kijken. Na een urenlange autorit door voornamelijk palmolie-plantages nam ik me heilig voor zo min mogelijk producten te eten waar palmolie in verwerkt is. Ongelofelijk wat hiervoor aan primair regenwoud heeft moeten wijken! Uiteindelijk kwamen we aan in Sepilok, dat aan de rand van een regenwoud ligt dat twee keer zo groot is als Singapore en gelukkig nog intact is.

In Sepilok worden orang oetangs opgevangen en voorbereid op een leven terug in het wild. Dit lijkt gemakkelijker gezegd dan gedaan; gemiddeld zijn apen 6 tot 10 jaar in of in de buurt van het opvangcentrum voordat ze echt zichzelf kunnen redden. Om de apen zo min mogelijk aan mensen te laten wennen konden we helaas de baby-aapjes niet van dichtbij zien (had Prins Bernard niet gezegd dat dit het mooiste was wat je kon overkomen, een baby-orang oetang in je armen houden?!). Er was nog wel een plek waar de verwilderde apen 1 keer per dag gevoerd werden en gelukkig kwamen er aardig nog wat apen af op de trossen bananen. Ze worden expres met alleen maar bananen gevoerd in de hoop dat ze dit zo eentonig vinden, dat ze zelf actief naar ander eten op zoek gaan.


En wat zijn het een indrukwekkende dieren, met grote, bruine ogen waarmee ze je bijna menselijk aankijken. Het zijn echt enorme goede klimmers, ze slingeren met het grootste gemak van de ene boom naar de andere. Zo jammer dat deze prachtige dieren zwaar bedreigd zijn en alleen nog maar voorkomen op Borneo en Sumatra. Natuurlijk hebben we ook een aapje geadopteerd: Beryl, een uitstekende klimmer die als buddy wordt ingezet om minder dappere aapjes te leren klimmen.

Na Sepilok gingen we via Sandakan (het is dus niet alleen een held uit lang vervlogen tijden, maar ook een stad) over de rivier dieper de jungle in. De rivieroevers waren dichtbegroeid met bijna ondoordringbaar regenwoud, dus de boot was by far de beste manier om dieren te bekijken. En wat hebben we veel mooie dieren gezien: enorme zoutwaterkrokodillen die bij laag water op de oever lagen te zonnen, neushoornvogels, ijsvogels en heel veel apen. Een hele typische apensoort die alleen hier voorkomt zijn de proboscis apen, vreemde dikbuikige apen met (de mannetjes dan) enorme rode neuzen. Door de locals werden ze “monkey Belanda” genoemd en ik kan me wel een flinke gelijkenis voorstellen met de Nederlandse kolonisten die hier dikbuikig, puffend met roodverbrande neuzen moeten hebben rondgelopen...

 

Proboscis monkey of neusaap



 

Pig tail macaque



We wachten tot het donker wordt op de Kinabatangan rivier
zodat we de vuurvliegjes kunnen gaan zien

We sliepen in twee resorts langs de rivier, waarbij om het eerste resort een houten board walk over het moerasachtige gebied was aangelegd. Na de lunch gingen we daar een klein eindje over lopen en wat kwamen we daar tegen; een echte wilde orang oetang, die op haar gemak bessen aan het plukken was naast het pad! Geweldig natuurlijk, wat een mazzel. Het bleek na navraag bij onze gids Rose te zijn, een jonge orang oetang van een jaar of zes, die net door haar moeder uit huis was gezet en nu regelmatig nog terug kwam naar voor haar vertrouwde plekjes, zoals deze plaats vlakbij het resort.

 

In de middag, avond en de volgende dag hadden we nog meer prachtige riviersafari’s waarbij vooral de proboscis apen zich erg goed lieten zien. Zij zoeken ’s avonds met de hele groep een boom op naast de rivier waar ze met hun kont naar de rivier in gaan zitten om te slapen. Het was een geweldig gezicht om de jonge apen streken uit te zien halen en de mannelijke leider verwoede pogingen zien te ondernemen om zijn gezag te laten gelden. Onze gids wist echt heel veel te vertellen en wist de best verstopte slangen (ik zag hem nog niet toen hij op 30 cm voor mijn neus zat...) voor ons te vinden. Super was ook de excursie bij zonsondergang, waar het bootje in de schemering werd stilgelegd en we konden genieten van alle junglegeluiden onder het genot van een kopje koffie met koekjes.   

 

 



Boven de mangrove cat snake en onder de groene Wangler's pit viper

Ook op de terugreis naar Sandakan hadden we weer veel geluk; langs de oever troffen we een orang oetang die een Doerian-boom aan het leegplukken was; zij vinden deze afschuwelijk stinkende vruchten dus wél lekker...

De vetste onder de monsters die we gespot hebben

 

Na nog een nachtje Kota Kinabalu aan het strand was het alweer tijd om terug te vliegen naar huis voor ons laatste jaartje Singapore. Was is het toch fantastisch dat we hier zoveel mooie dingen kunnen zien!


Terug in Kota Kinabalu @Seaview hotel met WIFI....