Echte zeehelden

Afgelopen vrijdag bleken we een public holiday te hebben in Singapore (Hari Raya oftewel het offerfeest, wat iedereen natuurlijk wist), een lekker lang weekend dus! Ardy was ook jarig en hij wilde als verjaardagscadeau het liefste gaan duiken. Na wat heen en weer-bellen/mailen lukte het nog ook: we konden donderdagavond om 11 uur met de boot mee naar het Maleisische eiland Tioman, om daar in drie dagen een PADI-certificaat open water proberen te halen. Ik ben (na 45 jaar) nog steeds niet helemaal watervrij, dus leek me dit vooral een mooie mannen-onder-elkaar-gelegenheid.


Zon en zee op Paya Beach, Tioman

 

De duikschool bij Paya Beach

Het weer was drie dagen helemaal fantastisch met strakblauwe lucht en een lekker zeewindje, hoewel Ardy, Daan en Pim daar niet heel veel van meekregen. De eerste dag was meteen een zware dag binnen vol theorie: vijf hoofdstukken (gelukkig wel op video) over alle risico’s van het duiken en alle voorzorgsmaatregelen die je dus moet nemen. Alles was natuurlijk in het Engels, met ook nog best lastige termen, dus vooral voor Pim best een uitdaging!

Lekker studeren op je vrije dag...

Uitleg van Gregor

 

 

 

 

Dag 2 en 3 waren gelukkig praktijkdagen: eerst een ochtend in het zwembad met allerlei oefeningen van duikbril vol laten lopen onder water en weer leeg ‘blazen’  door je neus tot drijven en ademen met elkaars mondstuk. Alles verliep supergoed, zodat ’ s middags het open water op het programma stond met 2 duiken vanaf een platform in zee.  

Strak in het pak

Oefenen in het zwembad

 

 

En eindelijk de zee in voor het echte werk

Ik had inmiddels al 2 boeken uitgelezen en dacht dat het misschien wel goed was om wat actiefs te gaan doen en was ’s middags gaan snorkelen bij een rotspunt aan het strand. Prachtige koralen en vissen, maar ook venijnige rotsen....

Toen ik halverwege was dacht ik dezelfde weg terug te zwemmen langs de rotsen, waar de meeste koralen zaten. Het tij kwam echter op en dus ook de golven en stroming. Nadat ik een flinke slok zeewater naar binnen had gekregen en mijn duikbril scheef op mijn gezicht stond dacht ik dat het beter was om ‘ even’ op een rots mijn bril en snorkel weer recht te zetten – niet echt slim! Door de golven werd ik tegen de rotsen aan gegooid en verloor ik mijn snorkel. Vervolgens hing ik daar half tussen twee rotsen in en lukte het me niet meer om veilig terug te zwemmen. Wat nu? Gelukkig waren er drie andere snorkelaars in de buurt die mij zagen stuntelen, waarna een zeer aardige Franse man naar mij kwam gezwommen. We besloten dat het beter was om over de rotsen terug te klimmen (wat ook niet echt simpel was, want het was hoog en glad) naar het strand, wat me – met goede hulp van de Fransman – uiteindelijk lukte. Poeh, wat was ik blij toen ik weer op het strand stond, weliswaar vol schrammen en blauwe plekken maar verder ongedeerd!

Lekker rustig

De laatste dag was voor mij een rustig boeken-leesdagje aan het strand en voor de mannen de finale test: ’s morgens theorie-examen en ’s middags nog twee duiken in zee. Supertrots zijn we vooral op Daan en Pim: Pim haalde maar liefst een score van 90%, waarbij Daan hem een deel van de vragen had voorgelezen, maar verder niet had geholpen. Daan had zelfs een score van 98% (maar 1 vraag fout!), nog beter dan Ardy die 96% haalde......

De twee duiken in zee waren helemaal appeltje-eitje, hoveren, c.e.s.a., navigatie, etc. maar wel een behoorlijke race tegen de klok: de boot naar het vasteland vertrok om 16 uur terwijl de mannen pas om kwart over drie van zee terugkwamen. Om kwart voor 4 stonden we, gedouched, bepakt en bezakt met de getekende certificaten op de pier: helemaal gelukt! Nu kan het echte duikwerk beginnen!

Snel naar de pier voor vertrek

Afscheid vanaf de boot