Myanmar: Tempels, tempelmoeheid en wat ertegen te doen... (1 of 2)

Myanmar stond al even op ons verlanglijstje; van vrienden die erheen waren geweest hadden we gehoord dat het erg mooi is en ook dat het land is dat in een sneltreinvaart aan het veranderen is. Om nog iets van het authentieke Myanmar te zien, was het nu dus de beste tijd. Om te reizen was het niet de allerbeste tijd; in april is het nog het droge seizoen (dus prima), maar ook bloedheet. Daar kwamen we al meteen de eerste dag achter; toen we ’s ochtends in Yangon landden was het al rond de 34 graden en een paar uur later was het bijna 40 graden en dat was best wel heel warm (zelfs voor ons uit de Tropen...).

De eerste ochtend stond er meteen een geweldige tempel op het programma: de enorme Shwegadon Pagada die middenin Yangon staat. Bij de entree moesten (uiteraard) schoenen uit en hebben we wel 2 uur rondgelopen. De tegels buiten waren natuurlijk gloeiend heet, dus dat werd een beetje hoppen van schaduwplek naar schaduwplek. Gelukkig waren de enorme trappengangen naar de pagoda helemaal overdekt en dus koeler.

Langs de trappen stonden overal kraampjes en kleine winkeltjes die allerlei souveniers  maar ook bloemen (om te offeren) verkochten, en winkeltjes met waarzeggers. De Birmezen hechten veel waarde aan de dag waarop je bent geboren, en hadden aparte hoeken en beelden in de tempel waar de maandagmensen of zondagskinderen konden offeren.  Een waarzegster voorspelde ook de toekomst voor Daan en Pim; beiden krijgen het nog druk in de liefde. Pim moet nog dit jaar tussen 2 meisjes kiezen en Daan gaat nog veel vriendinnetjes verslijten voor hij trouwt.... We zullen het zien!

De volgende ochtend vlogen we al heel erg vroeg naar Bagan, beroemd om zijn enorme uitgestrekte tempelcomplex. Ook hier stond er weer een gids voor ons klaar, met mountainbikes deze keer. 

Heerlijk en heel bijzonder om in stralend weer langs eindeloos veel tempels te fietsen. Er was ook bijna niemand in dit deel van het complex, zodat we al het moois voor ons alleen hadden. In de jaren ’70 is er een grote aardbeving geweest in Myanmar, waarbij veel tempels zijn beschadigd. In dit deel van het complex was er weinig gerestaureerd, waardoor alles nog in originele staat was. In sommige tempels waren nog prachtige muurschilderingen te zien, die een idee gaven van hoe enorm rijk versierd het eens moet zijn geweest. 

Als afsluiting van de fietstocht reden we nog een heel eind over zandpaden naar de middle of niks. Toen we de bocht om kwamen stond er echter naast een grote tempel een grote boom met daaronder een prachtige Birmese parasol en een groot picknick kleed met daarop de lekkerste gerechten voor ons klaar; geweldig!

Na een relaxte middag bij het zwembad in het hotel waren we aan het eind van de dag de zonsondergang gaan bekijken bij een moderne pagoda in Bagan naast de rivier. Ik had er alleen geen rekening mee gehouden dat we de tempel op zouden gaan en had een korte broek aan gedaan, waarmee ik niet naar boven mocht. Ik heb me echter meer dan uitstekend vermaakt op een muurtje voor de pagoda, vanwaar ik de bedrijvigheid op de markt mooi kon bekijken. Ik was zelf echter ook een behoorlijke bezienswaardigheid en werd constant omringd door mensen die me even wilden aanraken, met me op de foto wilden of mijn hand wilde lezen (ik had het idee dat het wel goed kwam met mijn toekomst, maar kon het aardige oude vrouwtje natuurlijk voor geen meter verstaan).

De laatste dag in Bagan gingen we natuurlijk weer tempels kijken, nu heel relaxed met een busje. Dit deel van het tempelcomplex was wat drukker, hoewel het nog zeker niet vol was en ook wat meer gerestaureerd. Dit was niet altijd even goed gedaan: vaak hadden de geldschieters eigen ideeen over hoe de tempel eruit moest zien, wat meestal niet overeen kwam met hoe het oorspronkelijk eruit zag. Na weer een paar uur in het hotel wilden we nog de zonsondergang gaan bekijken vanaf een van de tempels, een absolute must-do in Bagan. 

De jongens hadden natuurlijk aardig genoeg gehad van alle bouwwerken, maar hadden wel oren naar het transport dat we hadden gevonden: een soort Chinese bromfietsjes met electromotoren, de ze al zelf mochten besturen.  Volgens Daan en Pim was dit absoluut het hoogtepunt van de vakantie! Als echte Maaskanters scheurden ze over de zandwegen wat soms hele vreemde taferelen gaf. Zo zag je een prachtig uitgestorven tempel, waarvoor een meisje lief haar kudde buffels hoedde en zo werd de rust wreed verstoord door twee tieners die daar met hun snorfietsen luid joelend doorheen crossten....