Openlucht concert in de Botanic Garden

Elke maand worden er in de Botanische tuin van Singapore (gratis) klassieke concerten van een uur gegeven. Toen we daarvan hoorden zeiden we meteen dat we daar eens naar toe zouden gaan, maar ja, daar kwam natuurlijk niets van terecht. Als ik een keer bedacht dat we dat zouden kunnen doen bleek het concert net de week ervoor al te zijn geweest...  Toen vriendin Maja mailde dat zij daar deze zondag naar toe gingen, met nog twee andere families, was ik dus meteen enthousiast. Omdat het moederdag was, mocht ik ook kiezen wat we zouden gaan doen. Daan en Pim leek die klassieke muziek nou niet echt fantastisch, maar het vooruitzicht van een potje voetballen met Jari en Iven maakte veel goed.

gewoon een leuke foto van Daan

Maja had verteld dat zij eten voor een picknick mee zouden nemen, maar wij hadden natuurlijk niet veel in huis (op moederdag zorgt Ardy voor het eten, dus gaan we dan altijd uit eten...). Ter plekke zou ook vast wel van alles te koop zijn (het blijft toch Singapore), zodat we met wat blikjes bier en frisdrank vertrokken. Het weer was prima (bewolkt, dus niet te heet en geen regen), zodat we op weg naar de Botanische tuin al merkten dat we niet de enigen waren die op dit goede idee waren gekomen. De meeste mensen waren ook duidelijk beter voorbereid dan wij, want sjouwden met grote koelboxen, stukken karton en/of picknickkleden richting het paviljoen waar het orkest al opgesteld stond.

drukte van belang

paviljoen in het water



We kwamen de andere families al snel tegen en vonden nog een mooi plekje achter de geluidsinstallatie. Het concert was leuk, met mooie muziek, maar ook enigszins bijzaak, het was vooral erg gezellig om te borrelen en kletsen met iedereen. De kinderen (maar liefst 14 in totaal) vonden een stukje verderop nog een mooie plek om ‘politie-en-boef’ te spelen en vermaakten zich prima. Pim vond zelfs de klassieke muziek best mooi, want "hij kende ze allemaal al van de filmpjes van Tom en Jerry"...

moe, warm, bezweet, maar voldaan..

Op het eind van het concert meldde de dirigent dat er hoog bezoek (naast alle moeders die erg belangrijk waren op deze moederdag) onder het publiek was, namelijk de president van Singapore. Die zwaaide ook nog even naar iedereen en sprak kort nog wat, zodat we nu ook kunnen zeggen dat we geborreld hebben met de president!

presidentieel bezoek

Op voor een Singaporees rijbewijs

In Singapore moet je, als je als buitenlander langer dan 1 jaar auto wil rijden, een Singaporees rijbewijs halen. Dit betekent gelukkig niet dat je opnieuw op moet voor een praktijkexamen, maar wel dat je een theorie-examen af moet leggen. We zijn inmiddels al een jaar hier in Singapore (de tijd vliegt!), zodat we hier ook aan moesten geloven.

Straatbeeld is ook net wat anders dan in Wageningen..

De regels zijn grotendeels hetzelfde als in Nederland, maar er zijn ook best nog wel wat verschillen (linksrijden en allerlei strepen op de weg die aangeven of je mag parkeren en/of stoppen). Wat verder niet meeviel was dat de manier van vragenstellen duidelijk anders is dan in Nederland; dingen die wij buitengewoon onbenullig vinden, worden hier gevraagd (bijvoorbeeld: hoeveel snelwegen heeft Singapore en wat is de exacte straf voor rijden onder invloed van alcohol?). Tel daarbij op dat het natuurlijk eeuwen geleden is dat we in Nederland ons theorie-examen hebben gehaald, en we hebben toch een uitdaging te pakken!

Niet alle vragen waren even moeilijk...

Bijna net zo lastig als het doen van het examen bleek echter het aanvragen van het examen. Je kon dat (heel klantvriendelijk) online doen, maar toen ik 1 keer het verkeerde nummer intikte werd ik uit het systeem gegooid en kwam er niet meer in. Toch maar langs het kantoor dus, ‘ even’ op een zaterdagochtend. Bij binnenkomst bleek al dat we niet de enigen waren; de wachtruimte zat bomvol met tientallen mensen. Na een nummertje te hebben getrokken was het wachten geblazen, waarbij het gevaarlijk was om even weg te lopen omdat de nummers in een onnavolgbare volgorde aan de beurt kwamen.

Natuurlijk in Singapore: safety first!

Na 2 uur (!) geduldig wachten, waarbij Daan en Pim natuurlijk iets minder geduldig waren, waren we aan de beurt. Nadat we bij het ene loket 4 handtekeningen hadden gezet, werden we via een soort geldautomaat en twee computers waar je alles zelf in moest vullen, maar waarbij wel per computer 1 persoon stond te helpen eindelijk zover dat we een datum konden kiezen voor het examen. Lang leve de Singaporese bureaucratie! Er was geen plek meer om alletwee tegelijk op te gaan, zodat Ardy 1 uur eerder mocht dan ik. En toen was het dus studeren geblazen... Met een geleend theorieboekje en met hulp van een website waarbij je alle vragen kon oefenen hoopten we het voldoende onder de knie te krijgen. Ard had als excuus dat hij veel op reis was en dus niet veel kon oefenen, maar ik had als ‘homemaker’ (eufemisme voor huisvrouw) natuurlijk geen enkel excuus om te zakken. Toen Ardy met een brede grijns op zijn gezicht uit het examenlokaal kwam met de score 50 vragen goed van de 50, werd de druk nog verder opgevoerd. Gelukkig viel het voor mij ook reuze mee en had ik er ook 50 goed. We hebben de rijbewijzen dus binnen en moeten ze alleen nog maar zien te houden. In Singapore werken ze namelijk al met een puntenrijbewijs, van 13 punten per jaar. Door het rood rijden wordt al beboet met 12 punten aftrek; nog een uitdaging dus!


Plaatje (rijbewijs dus!)

Leve de koningin!

Met 4000 Nederlanders die in Singapore wonen, werd Koninginnedag hier ook uiteraard gevierd. Voor de kinderen was er op 27 april op school een circuit met oudhollandse spelletjes als blikkengooien, koekhappen, spijkerpoepen en sjoelen. Alle kinderen mochten oranje uitgedost naar school komen en er bleken mooie creaties tussen te zitten. Natuurlijk is koninginnedag niet alleen maar lol hier in Singapore, het volkslied werd heel serieus uit volle borst gezonden onder het hijsen van de vlag in aanwezigheid van de ambassadeur. Aan Pim de grote eer om deze vlag te hijsen, wat nog niet zo eenvoudig was; het was de bedoeling dat de vlag heel geleidelijk omhoog ging en precies aan het einde van het lied bovenaan was. Na wat oefenen liep het 27 april gesmeerd.

En hijsen maar..

Voor de volwassenen was er ’s avonds eerst een receptie georganiseerd door de ambassade met ook het volkslied, toespraken en vooral veel gezellige en interessante mensen. De hapjes waren ook allemaal echt Nederlands: nieuw haring, bitterballen, hutspot met rookworst, blokjes kaas en stukjes appeltaart. Vreemd hoe lekker je dit weer vindt als je het niet gewoon kan kopen..

Lekker haringhappen...

Na de receptie, die we (uiteraard) als 1 van de laatste verlieten zijn we naar het Oranjebal geweest op de Hollandse club, met optredens van een Singaporese coverband en (jawel!) De Deurzakkers. De omschakeling van de serieuze receptie naar het feest was even wennen, maar na wat biertjes lukte dit aardig. Op het feest troffen we wat studenten waar er zowaar 1 uit Wageningen kwam (en een hele fanatieke aanhanger van VV Wageningen was, dat nu toch bijna hetzelfde is als SKV Wageningen) en een meisje uit Sint-Oedenrode; hoe klein kan de wereld zijn?



gezellig met Elena

Twee Rooise dames

Om 4 uur ’s morgens bleek echt bijna iedereen al naar huis te zijn en werd er al volop schoongemaakt terwijl wij nog buiten druk zaten te praten. Toch maar tijd dus om te vertrekken... We waren erg blij dat 1 mei (Dag van de Arbeid) hier een vrije dag is, zodat we een heel rustig dagje met veel water drinken aan het zwembad hebben doorgebracht.

Met de wereldberoemde Deurzakkers

Australië – Nemo en vrienden

daar ginds ligt het Great Barrier Reef

Eén van de must-see attracties van Australië is toch wel het Great Barrier Reef, dat wij als snorkel-enthousiastelingen, natuurlijk niet wilden missen. Met een grote katamaran vertrokken we vanaf Cairns, eerst naar een zandplaat-eilandje en daarna naar een rif op zee. De kwallen, met hun niet-vriendelijke eigenschappen, kwamen hier helaas ook nog voor, zodat we allemaal als een soort teletubbies, in strakke lycrapakken met capuchon en wanten gekleed, het water indoken. Gelukkig liep iedereen er zo bij, hoewel het sommigen beter stond dan anderen...

strak in het pak



Het was gelukkig wel meer dan de moeite waard: prachtige koralen, honderden kleurige vissen en zelfs drie schitterende zeeschildpadden, met net zo’n mooie grote ogen als in de film Nemo. Het was echt alsof je in een aquarium zwom. Ondanks onze PADI-certificaten uit Maleisië mochten we helaas niet duiken: in Australië moet je daarvoor minimaal 12 zijn. Gelukkig was alles al snorkelend net zo goed te zien en hebben we meteen een goede reden om nog eens terug te gaan naar Maleisië!

je kon de vissen zo volgen in het kristalheldere water

lekker in het zonnetje op het dek

De volgende dagen was het weer helaas wat minder met veel bewolking en ook aardig wat regen. In de omgeving was er gelukkig nog volop te bekijken met ook hier weer een waterhole om te zwemmen en prachtige watervallen. ’s Avonds lekker eten in 1 van de vele restaurantjes aan de boulevard van Palm Cove en de plaatselijke (erg lekkere) wijnen uitproberen, echt vakantie dus!


Daan was ook helemaal in de vakantiesfeer

beetje nat

hele mooie waterval

De terugvlucht via Sydney met eerst Jetstar en daarna Singapore Airlines was nog even spannend door onze krappe overstaptijd van 2 uur waarbij we onze koffers op moesten halen, opnieuw inchecken en van Terminal 2 naar Terminal 1 moesten. Gelukkig lukte het allemaal precies en waren we in een kleine 8 uurt weer thuis in Singapore. Het was een supervakantie!