We hadden al gepland om naar Nederland te komen om Ben’s verjaardag (1 augustus) met hem te kunnen vieren. Toen hij eind juni zijn arm brak en dus veel afhankelijker werd, vreesden we al dat hij dat niet meer zou halen. Half juli ging het snel slechter, zodat Ardy 15 juli terugvloog. De vlucht voor mij en de jongens hadden we al geboekt voor 19 juli en we hadden besloten dat het ook fijn was als Ardy een tijdje alleen bij Ben kon zijn, zonder de kinderen. Hij kon zo ook Ben helpen verzorgen wat in de afgelopen drie maanden echt geweldig was gedaan door een grote groep van familie en vrienden.
Toen wij woensdagochtend arriveerden was Ben enorm opgelucht dat we er allemaal waren; hij was op het laatst erg bang dat hij zou overlijden net voordat we er waren. De sfeer was meteen erg ontspannen en Ben liet meteen merken dat hij nog steeds even eigenwijs was als altijd. Toen de jongens zeiden dat ze wel weer zin hadden in echte Nederlandse friet en frikandellen speciaal, moest Edwin meteen de frituurpan voor hen aan gaan zetten van Ben (en dat om 7 uur ’s ochtends…). Woensdagmiddag wilde Ben nog graag 1 ding doen: naar Edwin’s huis gaan kijken, dat net opgeleverd was. Ondanks dat wij allemaal dachten dat dit veel te zwaar voor hem zou zijn ging hij natuurlijk toch, met een emmertje voor het overgeven bij de hand, in de open sportauto van Ton…. En het ging natuurlijk, alhoewel Ben toegaf dat de reis naar Singapore veel gemakkelijker was verlopen.
zo ziek, maar toch nog Edwin's en Helma's huis willen openen |
Na deze laatste reis besloot Ben meteen dat het genoeg voor hem was en dat hij zó niet meer verder wilde leven. Donderdag hebben we nog een fijne dag met hem doorgebracht waarna vrijdag Ben’s eigen huisartsen hem via een infuus eerst een slaapmiddel en na een kwartier het laatste spuitje hebben gegeven. Zijn dood ging op een manier die je iedereen zou gunnen. Hij was erg ontspannen en blij en kon zelfs van de kleinkinderen goed afscheid nemen. Ook het zetten van de uiteindelijke spuitjes ging in een hele mooie sfeer, zoals Ben zelf zei: “wat kun je je nog meer wensen bij je afscheid, een huis vol liefde en mijn lievelingsmuziek op de achtergrond”.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten