We hadden eerst een nachtje geboekt in een hotel in Ubud, waar ze prachtige kunst verkopen. Ons huis in Singapore is nog erg kaal, omdat we geen schilderijen hebben meegenomen. We hadden dus een goed excuus om in te slaan. De jongens vonden het natuurlijk niet het beste idee om winkel in en uit te lopen, dus na een uitgebreide rondgang en een lekkere lunch, hadden we vier kleine schilderijtjes gekocht en besloten we de laatste dag terug te gaan om een groot schilderij te kopen. Toen hebben we twee grote schilderijen en nog een paar kleintjes gekocht. Onderhandelen waar de jongens bij zijn, viel niet mee; ze vonden het zielig als ik wilde afdingen. Eén schilderij, dat we de eerste dag al hadden gezien, wilden ze volgens mij nu duurder verkopen. Toen ik zei dat de vrouw die ons de vorige keer had geholpen echt maar 1 miljoen roepiah had gezegd, zei notabene Daan: “Nee hoor, volgens mij zei ze 3 miljoen roepiah.” Dit verzwakte mijn onderhandelingspositie natuurlijk behoorlijk, waardoor we toch maar 750.000 roepiah (zo’n 50 euro) uiteindelijk betaalden. De volgende keer ga ik toch maar alleen!
 |
| Charmant gekleed voor de Monkeytempel in Ubud |
Om 15 uur ’s middags stond Jimmy, de chauffeur van de villa die we gehuurd hadden bij ons hotel en reden we in een goede 2 uur van zuid- naar noord-Bali. Bali is veel voller en drukker dan we vantevoren hadden verwacht. Echt iedereen heeft minimaal 1 brommer of scooter, waarmee ze van links naar rechts schieten. Ook kunnen er veel meer mensen en andere dingen op een brommer, dan je voor mogelijk houdt; we hebben 1 brommer gezien met zeven mensen erop, maar heel normaal was een vader met moeder en 2 kleine kinderen, waarvan er 1 vaak voorop stond of half op schoot zat. Ook blijken brommers uitermate geschikt om complete winkeltjes op te vervoeren of een varken in een soort ijzerdraad gewikkeld; heel bijzonder!
 |
| met de hele familie op weg naar de tempel |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten