Pim is alweer een jaartje ouder geworden, 12 jaar al bijna
een echte tiener. Dat betekende dus weer op zoek naar iets leuks om te doen voor
zijn feestje. Nu had Pim iets gezien op internet van freestylen in een grote
hal met springkussens en trampolines, waarbij je tegen de muren kon lopen en
allerlei coole tricks zou kunnen doen...
De site en ook de hal bleken nog steeds erg ‘under construction’, zodat
het dit niet ging worden. Al googlend stuitte ik op iets anders: Bossaball, een
soort volleybal op een groot springkusssen met twee trampolines in het midden.
Pim had daar ooit op het Jeugdjournaal een filmpje over gezien en leek dat toen
echt al helemaal het einde. Dus die was meteen enthousiast. Na wat heen en weer
gemail regelden ze een aardige prijs voor ons en mocht Pim 20 kinderen
uitnodigen; je huurt een tijd af en het maakt dan niet uit of je met 5-en of
met 20 komt. Pim zit maar in een klein klasje van 16, die hij dus allemaal kon
vragen, maar heeft ook aardig wat vrienden in de andere groep 8, zodat het toch
nog lastig kiezen werd.
Op zaterdag was het zover en hadden we (vooral Pim) een
strak schema te doorlopen; eerst van 9 tot 10.30 uur turnen bij de UWC (school
van Daan), daarna van 11 to 12 een voetbalwedstrijd spelen met de Snipers om na
een hele snelle douche en boterham om half 2 op de plaats van bestemming te
staan. Het Bossaball-kussen stond opgesteld op het overdekte basketbalveld van
een locale middelbare school, grappig om dat ook een keer van binnen te zien.
Volgens Daan was het toch wel een stuk strenger dan op zijn school, want er was
zelfs een ‘disciplinairy room’ naast de wc’s.... In een land waar stokslagen
worden gegeven aan inbrekers zal er vast ook een ander beleid gelden voor
leerlingen dan in Nederland.
Het Bossaball was helemaal fantastisch, de kinderen deden
wedstrijdjes in groepjes van 5, zodat ze elke keer ook 10 minuten hadden om uit
te bazen. En ondanks de zwaar verhitte en bezweette gezichten, konden ze
eigenlijk niet zolang wachten en bleven ze gewoon doorstruiteren tot de volgende wedstrijd kon beginnen. We herkenden ook wel wat fanatieke trekjes bij
een aantal kinderen waarvan we dit ook van hun ouders kennen.
Na een ontzettend spannende finale won uiteindelijk het team van Pim, waar iedereen ook wel vrede mee had. Pim zelf dacht ’s avonds nog wel even dat hij iets vreselijks onder de leden had; hij had buikpijn die hij nog nooit had gehad! Gewoon spierpijn, wat niet echt vreemd was na zo’n dag.....
