Het laatste bezoek was nog maar een paar dagen weg toen het volgende bezoek alweer op het vliegveld stond: dit keer de familie van Helvoort: Edwin, Helma en kleine neefje Thomas. Erg leuk om elkaar weer te zien en vooral Daan en Pim vonden het superleuk om uitgebreid met Thomas te kunnen spelen. Pim zou daarom graag nog een baby erbij willen hebben (zo schattig), maar het moet dan wel een jongetje zijn! Wij vonden het ook erg gezellig met Thomas, maar zien toch meer voordelen in een klein neefje dan een eigen baby...
 |
Edwin, Helma en Thomas voor de skyline van Singapore
|
 |
kijken, kijken en niet kopen in Chinatown
|
 |
| lichtshow vanaf Marina Bay Sands |
Natuurlijk hebben we weer het rondje gemaakt met (nu de dag)dierentuin, Chinatown, Botanische tuinen, Little India en uitzichtspunten. Met nieuwe gasten toch altijd weer leuk. Op donderdagmiddag hebben we nog een kleine minivakantie eraan geplakt en zijn we met zijn zevenen naar Sibu gegaan, een klein eilandje voor de oostkust van Maleisië. Met een taxibusje waren we in een goede twee uur bij de haven, waar de boot al snel aankwam om ons naar Sibu te varen. De zee was erg kalm en zo glad als een spiegel -waar met name Helma blij mee was omdat ze snel zeeziek is -zodat we een klein half uurtje later al met onze blote voeten op het superzachte,witte koraalzand stonden. Toch weer 1 van de voordelen van het wonen in Singapore!
 |
| Paradijsje.. |
Ons resort bestond uit een aantal hutjes op het strand en een groot terras met bar en restaurant. Gelukkig hier wel alcohol (niet altijd verkrijgbaar in islamitisch Maleisië) en met de prachtige omgeving bijzonder relaxed en heel goed uit te houden voor een paar dagen.
 |
| spelen met zand blijft leuk |
Voor Thomas was het de eerste keer aan zee en na wat aarzelende pogingen in het begin, vond hij het helemaal super in de golven en durfde zelfs de laatste dag kopje-onder. Het strand was natuurlijk ook geweldig, hoewel hij na een hele middag spelen in het zand vroeg wanneer we naar het strand gingen; hij had nu wel lang genoeg in de zandbak gespeeld...
 |
| geen leukere speelkameraden dan neefjes! |
Met een broer/oom als duikinstructeur bij de hand was de verleiding wel erg groot om toch maar een proefduik te gaan maken. Ik (als enige niet-waterrat), besloot zelfs mee te gaan, want zo’n proefduik was toch alleen maar wat ronddobberen met zuurstofflessen, toch?! Maar ook bij een introductieduik bleek een stukje theorie te zitten (do’s en don’ts), wat ik nog niet erg vond, maar helaas ook wat praktische oefeningen zoals je mondstuk laten vallen en weer terug in je mond stoppen terwijl je op 3 meter diepte zit.. Het lastigste vond ik (die al panisch is voor wat water in mijn neus) echter het vol laten lopen van de duikbril en dan met lucht uit je neus weer leeg krijgen.... Na twee pogingen lukte het mij echter ook (Ardy en de jongens deden dit natuurlijk als volleerde scubadivers) en konden we aan het echte duiken beginnen. En ik moet zeggen, dit is gewoon een heerlijk gevoel, gewichtloos zweven in het water en ondertussen leuke vissen bekijken. We hebben nu allevier een eerste PADI-certificaat gehaald en mogen zelfs een jaar lang onder begeleiding duiken. Misschien dus straks toch het Great Barrier Reef in Australië al duikend bekijken, wie weet!
 |
De theorie was nog niet zo moeilijk
|
 |
| Klaar voor de start |
 |
| Did it!! |
